De wet focust op het gevaar van drugs (hoewel…). Maar het is het omgaan met het product (sporadisch gebruik, recreatief, misbruik, afhankelijkheid) en niet de drugs zelf die bepalen of iemand verslaafd raakt.
Het werk van Line Beauchesne, universitair hoofddocent aan de afdeling Criminologie van de Universiteit van Ottawa, wijst op de zwakte van preventieprogramma’s die uitsluitend gericht zijn op onthouding of het vermogen om “nee” te zeggen tegen drugs. Die enkel focussen op het gevaar van drugs en die de perceptie in stand houden dat alle drugsgebruikers problematische gebruikers zijn. Deze interventies zijn meestal stigmatiserend, vaak eenmalig, en getuigen van de kloof tussen ideologie en de ervaringen van jongeren.
Er bestaan heel wat verschillende redenen om drugs te gebruiken en het is dan ook zeer belangrijk om rekening te houden met deze diversiteit. Het is belangrijk om te beseffen dat slechts een kleine minderheid van de adolescenten drugs gebruikt omdat ze zich niet goed in hun vel voelen. De meeste jongeren experimenteren omwille van “positieve” motivaties: experimenteren, sociale contacten, plezier maken, ontspannen…
Het gebruik van drugs, legaal of illegaal, is een interactie tussen het Middel, de Mens en het Milieu, een relatie die deel uitmaakt van sociaal-culturele modellen. De meest gebruikte drugs in ons land zijn alcohol en tabak, maar dat zijn niet de enige drugs.
Bij de ontwikkeling van een preventieprogramma om drugsmisbruik bij jongeren te voorkomen, moeten deze sociaal-culturele modellen van drugsgebruik worden getoond. Alle mogelijke motivaties moeten aan bod komen en ook de verschillende manieren om met drugs om te gaan: hard versus zacht gebruik van legale en illegale middelen waarmee jongeren het meest waarschijnlijk mee zullen experimenteren.
Geen taboes dus!
