Wanneer we naar de schadelijkheid van psychoactieve producten kijken, dan zijn de schadelijkheid, de toxiciteit en de risico’s van alcohol vergelijkbaar met die van illegale drugs als cocaïne en heroïne van slechte kwaliteit. Toch zijn jongeren en volwassenen erg vertrouwd met alcoholgebruik. Veel mensen vinden dit klaarblijkelijk minder problematisch, en dat is onterecht, want het is even ongezond en riskant. Jongeren zijn nu eenmaal nieuwsgierig en velen experimenteren met illegale drugs. Het strafrechtelijk verbod heeft ook vandaag de dag zo goed als geen ontradend effect. Wel heeft het een stigmatiserend effect op mensen die drugs gebruiken, wat er toe leidt dat jongeren hun gebruik meer verborgen houden.
Verder bevordert het drugverbod op actieve wijze de marginalisering van kwetsbare mensen. Het is een beleid dat mensen die drugs gebruiken (en onder hen vooral de armen, vrouwen, jongeren en etnische minderheden) stigmatiseert en discrimineert. Ondanks het feit dat Belgen en mensen van allochtone afkomst ongeveer evenveel gebruiken, worden die laatste vaker gearresteerd, vervolgd en gevangengezet voor druggerelateerde inbreuken. Hoewel mensen in armoede niet meer kans lopen om cannabis te gebruiken dan de rest van de bevolking, lopen ze toch grotere risico’s om schade te ondervinden van hun gebruik.
Tevens kan de overheid het geld dat nu in repressie gestoken wordt, investeren in een preventief beleid. In preventie worden vandaag amper middelen geïnvesteerd. Nochtans toont wetenschappelijk onderzoek aan dat elke euro die aan preventie besteed wordt, zichzelf meermaals terugverdient. Het geld dat we nu aan repressieve tactieken spenderen, kunnen we beter investeren in goede overheidscampagnes (die wijzen op de gevolgen van gebruik) en gerichte preventie-projecten.
