Elk jaar komen er in de bergen tientallen klimmers om het leven. Niemand denkt er echter aan om deze niet-essentiële activiteit te verbieden. Een dergelijk verbod zou immers onrealistisch zijn en wellicht onmogelijk afdwingbaar.
Ook drugsgebruik is risicovol en de oorzaak van sterfgevallen. In vergelijking met bergbeklimmen blijkt het risico echter veel kleiner. Er zijn immers oneindig veel meer druggebruikers dan bergbeklimmers en de overgrote meerderheid van hen gebruikt niet-problematisch. Bergbeklimmen is dus proportioneel dodelijker dan drugsgebruik.
Na 100 jaar drugsverbod is het duidelijk dat dit verbod net zo onrealistisch en onmogelijk af te dwingen is als een hypothetisch verbod op bergbeklimmen.
Om de risico’s van bergbeklimmen te verkleinen (en van elke andere gevaarlijke activiteit), bestaat er een hele resem aan regels, voorzorgsmaatregelen en goede praktijken die in acht moeten worden genomen. Het staat vast dat deze maatregelen veel beter in staat zijn om de risico’s en het aantal ongevallen te verminderen dan een algemeen verbod.
Wanneer het over drugs gaat, is er dringend nood aan de overgang van een ineffectief en achterhaald verbod naar effectieve schadebeperkende maatregelen… net zoals bij elke andere risicovolle activiteit.
Moet bergbeklimmen verboden worden?, SMART on Drugs, 22 november 2019
