Het spoor van de ‘war on drugs’ doet me  steevast denken aan een wijsheid van de Dakota-indianen: ‘Riding a dead horse?’ ‘Dismount!’. Simpel, als het niet werkt, stop er dan mee. Wat zien we echter gebeuren binnen ons drugbeleid:

• er worden meer en sterkere zwepen gekocht om het dode paard vooruit te jagen
• er worden nieuwe jockeys op het dode paard gezet
• er wordt een commissie aangesteld om het dode paard te onderzoeken
• er wordt over de grenzen gekeken om te zien hoe ze daar op dode paarden rijden
• er worden systemen gezocht om dode paarden weer levend te verklaren
• er worden extra middelen voorzien om het dode paard beter te laten presteren
• er worden veel dode paarden bijeengebracht in de veronderstelling dat er toch één tot leven zal komen.

Als we sociale drama’s willen vermijden, moorden willen voorkomen, omkoping en chantage willen tegengaan, kinderen een hoopvolle toekomst willen bieden dan moeten we het dode paard laten voor wat het is en op zoek gaan naar een ander of andere paard(en).

Joost Bonte, coördinator van alle straathoekwerkprojecten in West- en Oost-Vlaanderen en expert in Vlaanderen inzake sociaal werk