Dertig jaar geleden kreeg ik ernstige chronische slaapproblemen. Ik praatte er met de huisdokter over die me vertelde dat hij me daarmee niet kon helpen. Ik sprak er mijn apotheker over. Hij waarschuwde me voor de pillen die hij zelf verkocht: “Ze werken niet, of slechts zeer tijdelijk, zijn erg verslavend en geven heel wat bijwerkingen die je liever niet hebt.” Als iemand die er zijn brood moet mee verdienen zoiets zegt, ben ik geneigd hem te geloven.
Ik ging dus zelf op zoek naar een remedie. Een lange lijst met huis-, tuin-, keuken- en kruidenmiddeltjes passeerde de revue. Enkele daarvan hebben een beetje geholpen maar raar genoeg nooit langer dan veertien dagen. Alcohol bracht even verlichting maar de gewenning treedt zeer snel op en je gaat telkens meer en meer gebruiken. Ik had geen zin een alcoholverslaving te ontwikkelen en de rest van mijn leven klant te worden bij de A.A..
In 1997 las ik een artikel over het medicinale gebruik van cannabis. Ik ging op zoek naar meer informatie en kwam terecht bij het boek van Lester Grinspoon ‘Marihuana, de verboden medicijn’. Wat ik daar las leek te mooi om waar te zijn. Ik zocht zoveel mogelijk informatie en sprak erover met mensen waarvan ik wist dat zij ooit ervaring hadden opgedaan met het plantje. Ik kreeg telkens weer opnieuw geruststellende reacties.
Ik besloot mijn kans te wagen. Ik kocht in een Nederlandse coffeeshop een paar gram. ’s Avonds gebruikte ik voor de eerste keer deze door de goegemeente als des duivels bestempelde verboden medicijn. Die nacht had ik voor het eerst in vele jaren een goede verkwikkende nachtrust. De volgende dag was ik eindelijk nog eens volkomen helder zonder dat constant aanwezige gevoel van sufheid dat je hebt als je te weinig slaap hebt. Afwachten wat het op termijn zou doen.
Het viel op dat er inderdaad een zekere gewenning ontstond maar slechts tot een bepaald niveau. Eenmaal dat ‘plafond’ bereikt bleef de hoeveelheid die ik nodig had voor een goede nachtrust stabiel. Toch was er nog enige onzekerheid. Ondanks het feit dat het effect langdurig was zonder dat ik telkens meer leek te moeten gebruiken bleef er de vrees: ‘Zou het misschien toch verslavend kunnen zijn?’ Daarom besloot ik na geruime tijd te gebruiken er radicaal mee te stoppen. De vrees voor de zgn. ‘craving’ leek onterecht. Op geen enkel moment kreeg ik een onweerstaanbare drang naar het product. Dat was nu juist waarvoor mijn apotheker mij had gewaarschuwd bij het gebruik van de door hem verkochte middelen. Wel kwam mijn slaapprobleem terug.
Ik nam een tweede voorzorg. Ik vertelde niemand uit mijn omgeving over mijn gebruik. Aan de andere kant heb ik er nooit geheimzinnig over gedaan. Zo hebben mijn vrienden en familie eerder toevallig ontdekt dat ik cannabis gebruikte, wat mij de gelegenheid bood aan hen te vragen of zij de laatste jaren iets aan mij hadden zien veranderen dat zij vreemd vonden en dat zij aan mijn gebruik konden wijten. Opnieuw werd ik telkens weer gerust gesteld. Kortom, cannabis bleek een veel veiliger product dan diegene die de apotheek mij kon bezorgen en waar de apotheker mij zelf voor waarschuwde.
Toen kwam de wietpas. Het stoppen was opnieuw geen probleem, alleen kwam mijn slapeloosheid natuurlijk terug. Ik stapte naar een andere dokter en legde mijn probleem uit. Ik vroeg hem of hij bereid was mij een voorschrift te geven zodat ik in Nederland bij de apotheek Bedrocan zou kunnen bestellen. Hij vertelde me dat hij daarin geen probleem zag want: ‘Er zijn zoveel mensen die jarenlang cannabis gebruiken zonder er problemen mee te krijgen’. Alleen moest ik voor hem uitzoeken hoe dat legaal kon want hij kende de procedure niet.
Ik vroeg hem of hij me intussen kon verder helpen. Hij schreef me Trazolan voor. Die eerste nacht sliep ik als een roos. De tweede nacht op Trazolan deed ik echter geen oog dicht. Mijn sinussen raakten geblokkeerd en ik kon nauwelijks ademhalen. Ik bracht hem op de hoogte. Het probleem was gekend en stond zelfs vermeld in de bijsluiter. Hij gaf me een voorschrift voor Zolpidem en een waarschuwing dat ik dat slechts drie dagen mocht gebruiken en dan drie dagen moest stoppen om geen risico op verslaving te lopen. Dat leek me nogal vreemd. Ik moest dus telkens weer een slaaptekort opbouwen dat ik dan de volgende drie dagen zou kunnen afbouwen, wat echter nooit volledig kan lukken. Bij gebrek aan beter besloot ik het te proberen.
Toen ik het voorschrift afgaf aan mijn apothekeres vroeg ze me of ik wel wist waar ik mee bezig was. Ik vertelde haar over die waarschuwing. Zij vertelde me dat ik ook kon proberen door te nemen maar na tien dagen doorlopend gebruik zou ik er nooit meer vanaf geraken. Dat was niet de bedoeling en ik vertelde haar over mijn ervaring met cannabis. Ze beloofde mij bij de juridische dienst van de vereniging voor apothekers navraag te doen hoe zij voor mij in Nederland cannabis kon bestellen.
De Zolpidem werkte niet. Ik kon een voorschrift krijgen voor Valium, maar daarvoor heb ik bedankt. Dat is nog sterker spul dan Zolpidem en de bijwerkingen zijn nog erger. Mijn apothekeres liet me weten dat een bestelling in Nederland niet aan de orde was. Een uitvoervergunning zou geen probleem zijn. Ook een Schengenverklaring was te regelen, maar een importvergunning zou nooit worden gegeven door België. Er zat maar één ding op: lid worden van Trekt Uw Plant (TUP, een cannabis social club, nvdr).
Sindsdien sliep ik opnieuw goed, tenminste tot TUP werd veroordeeld. Onbegrijpelijk dat de gezondheid van mensen wordt opgeofferd aan hardnekkige voorbijgestreefde ideeën die elke wetenschappelijke grond missen.
W.R.
Cannabis-legende • In memoriam Dr. Lester Grinspoon (1928-2020) Mediwietsite.nl, 03/07/2020
