Is de wet van 1921 effectief? Om dit te beoordelen, moeten we eerst een duidelijke zicht krijgen op de doelstellingenvan deze wet. We kunnen er zonder twijfel van uit gaan dat het doel van de wetgever was om drugsgebruik te verminderen of zelfs uit teroeien door maatregelen te nemen om zowel vraag als aanbod te beïnvloeden. Vandaar het verbod op productie, vervoer, verkoop en aankoop en ook op het bezit van verboden stoffen, ook voor persoonlijke gebruik.

Honderd jaar later is de balans zeer middelmatig. De wet heeft duidelijk niet het gewenste effect gehad… integendeel. Volgens de meest recente, beschikbare cijfers van Sciensano (2018) is het gebruik van cannabis en ook van andere drugs, op ongeveer twintig jaar tijd meer dan verdubbeld.  Indien we de cannabisgebruikscijfers van Sciensano voor de leeftijdsgroep van 15-64 jaar extrapoleren, dan krijgen we volgende resultaten:

• ooit gebruik: 1.657.000 mensen
• gebruik laatste jaar:  513.500 mensen
• gebruik laatste maand:  315.500 mensen

Meer dan een op vijf mensen heeft de wet dus al overtreden, en bijna een op de twintig heeft dat onlangs gedaan. Wat is de zin van zo’n inefficiënte en niet gerespecteerde wet, die zo een groot deel van de bevolking criminaliseert? Het enige effect van zo’n ontoepasbare wet is normvervaging. Door de wildgroei van cannabiswetten in de afgelopen jaren met soms tegenstrijdige teksten, weet niemand nog waar hij/zij aan toe is. Maar het lijkt wel of niemand zich druk maakt over deze wet die weinig met de realiteit te maken heeft.

Meer weten

Gisle, L., Drugsgebruik – Gezondheidsenquête 2018, Sciensano (2019)