Het discours van de wet handhaaft de grote illusie dat de beschikbaarheid van drugs verantwoordelijk is voor hun mogelijke overconsumptie. Bovendien is de wet impliciet gebaseerd op het principe dat individuen niet in staat zijn om gezonde keuzes te maken. Vooral over jonge gebruikers wordt vaak gedacht dat het maar een kleine stap is van een joint naar een shot heroïne als ze geen “nee” zeggen tegen drugs zoals cannabis.

Vanuit deze overtuiging is maar één oplossing: alle drugs de wereld uit helpen en bij drugpreventie uitsluitend focussen op “just say no!” tegen drugs (enkel de illegale uiteraard).

Deze redenering maakt het voor mensen die met preventie bezig zijn wel heel moeilijk. Op die manier is het immers quasi onmogelijk om jongeren te leren hoe ze zelfstandig kunnen nadenken en zelf gezonde keuzes maken. Ook de zeer lage budgetten voor de preventiesector staan de uitrol van een alomvattende, gecoördineerde en duurzame maatschappelijke strategie in de weg.

Meer weten

Les cahiers de Prospective jeunesse, Vol 2 – n°3 – 3^e trim. 97